Start koel genoeg om in te komen, verhoog dan de temperatuur (verbrand je niet!) en droog voorzichtig af (droogdeppen, niet wrijven), vooral als je blaarvorming hebt, hou het schoon.
“Hell’s Itch” is een toepasselijke naam voor deze pijn. Deze pijn is niet een “brandend” gevoel dat gewoonlijk wordt geassocieerd met zonnebrand of de gewone jeuk die met zonnebrand gepaard gaat, dit zijn vuur-bacteriën onder je huid die bijten met goddeloze overgave (de meesten beschrijven het als een van de ergste pijnen die ze ooit in hun leven hebben ervaren).
Start warm, ga heter, het heet-heet-heet water zou de prikkende pijn onmiddellijk moeten verlichten, als het dat niet doet kan er iets anders aan de hand zijn, ook ben ik geen dokter.
Geen douche? Het schijnt de warmte te zijn, niet het water, dus u kunt ook een föhn gebruiken, maar pas op dat u zich niet weer brandt. De douche heeft ook het voordeel van het wegwassen van verontreinigingen en laat je de temperatuur langzaam verhogen, om te acclimatiseren.
De andere suggesties die rondzweven op het internet is pepermuntolie (geen extract, waarschijnlijk wil je handschoenen gebruiken om aan te brengen) en antihistaminica, maar de kilometerstand kan variëren.
Het effect lijkt te zijn dat de zenuwen lang genoeg gekalmeerd worden om de oorzaak van de pijnexplosie te laten verdwijnen.
Mijn verhaal
Ik ben geen dokter, verpleegster of andere medische beroepsbeoefenaar, maar na het ervaren van de nieuwe niveaus van pijn door deze aandoening moest ik dit delen.
Donderdag, een leuke dag op het strand, ik heb me rijkelijk ingesmeerd met zonnebrandcrème maar blijkbaar te weinig SPF gebruikt en te lang in de oceaan gespeeld met mijn jonge neefje. Dat koele oceaanwater verstoort echt je gevoel voor wanneer je huid begint te verschroeien door de zon erboven.
De zonnebrand was tegen donderdagavond zichtbaar op mijn schouders en de bovenkant van mijn bovenrug en slapen die nacht was moeilijk. Ik hield me aan de lang gekoesterde traditie van onze familie om rijkelijk aloë vera gels aan te brengen en op een gegeven moment in die eerste nacht gebruikte ik ijspakketten op mijn shirt om de brandwond af te koelen.
Niets vreselijk ongewoons hier. Ik verbrand niet vaak, maar de weinige die ik heb gehad, gingen in die richting. Vrijdag bleef de huid gevoelig (vooral toen het neefje erin prikte, want… 9-jarigen), de aloë vera behandeling ging door, en ik had een paar uur lichte misselijkheid.
Maar weer, niets al te ergs. Zaterdag kwam en ik ging langer van huis weg, zodat ik de aloë vera niet kon blijven aanbrengen. Toen ik thuiskwam, net toen de dag was overgegaan in zondag, heb ik voorzichtig mijn katoenen t-shirt uitgedaan en aloë vera aangebracht.
en toen….
De pijn
Ik was in Florida, afscheid aan het nemen van familie toen een klein legioen vuurmieren “BITE!” op mijn voet seinde. Mijn voet was in hun huis terechtgekomen, onopgemerkt voor mij, maar niet voor hen. Ze nemen hun positie in en als de neergaande slag van een dirigeerstok, brengen ze de beten in concert samen. Het was ondraaglijk en de jonge ik huilde en deed pijn, maar tenminste, de beten verdwenen, zo niet de resterende pijn.
De beten, in dit geval, hielden echter niet op. Ze leken willekeurig over mijn schouders en rug te komen. Eerst niet zo pijnlijk, maar snel toenemend. Alsof iemand erin geslaagd was een elektrode een millimeter onder je huid te steken en je willekeurig zou elektrocuteren (manisch lachend, net buiten gehoorsafstand).
Op internet worden ze als veel dingen beschreven, “zenuwbeten”, “pinnen en naalden”, “vuurmieren”, “de jeuk uit de hel”, “speldenprikken”, en andere even pijnlijke ervaringen.
De pijn groeide en zo ook mijn wanhoop.
Ik kan me maar twee of drie momenten in mijn leven bedenken waarop ik zoveel pijn had. Ik bracht nog meer aloë vera aan en zelfs kalmerende middelen, ik pakte 800mg ibuprofen en slikte het door (het deed te veel pijn om de moeite te nemen een glas water in te schenken), en ik ging op de grond liggen, gewoon stuiptrekkend op de rand van tranen.
De ijspakkingen leken sommige beten te verlichten, maar hun vorm was te klein om effectief te zijn, de pijn ging elders verder. Het leger van vuurmieren bewoog zich gewoon naar de onbeschermde flank, veroorzaakte de schokkende explosies net onder mijn huid die me deden denken: “Geen wonder dat martelen geen effect heeft, ik zou letterlijk alles bekennen om deze pijn te laten stoppen; wat je ook wilde horen, ik zou het zeggen. Alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft… alsjeblieft.”
Op een gegeven moment had ik een ijspak tegen mijn bovenarm geklemd door tegen een boekenplank te drukken om de overweldigende pijn te stoppen en hield ik het andere ijspak met mijn hand vast en zag ik mijn iPad, buiten bereik.
Ik moet hem hebben gepakt toen de pijn begon, denkend dat ik hulp kon zoeken, maar nu was hij een meter verder en, net als een slechte hond, niet bereid om te komen. Ik bleef gewoon zitten, leunend tegen de boekenplank en afwegend of het riskeren van beweging en positie het waard was om de iPad te krijgen.
Het voelde alsof ik moest beslissen welke arm ik zou amputeren. Misschien is er een oplossing op internet, pak gewoon de iPad; maar dan komt de pijn… de pijn zal terugkomen, dacht ik en peinsde.
(De gedachte om 112 te bellen was niet bij me opgekomen; het is duidelijk dat de pijn met de zonnebrand te maken had en waarschijnlijk, net als bij waterboarding, niet levensbedreigend was – alleen extreem pijnlijk.)
Dus, ik bereidde me voor op de pijn en verliet mijn boekenplankpost, kruipend, reikend naar de iPad. Ik pakte het en als een dorstig man opende ik het deksel, typte mijn wachtwoord in en probeerde Siri te gebruiken – “Hoe stop je ondraaglijke zonnebrandpijn!?” – Maar Siri, elke keer, stopte met luisteren bij stop. “Hoe stop je!?” Nee, nee, nee, nee.
Ten slotte, kreeg ik open chrome en gebruikte hun stem app: “ondraaglijke pijn van zonnebrand dagen na pinnen en naalden” was de zoekopdracht waar ik op uitkwam. Veel nutteloze resultaten (ik zou naar ze willen linken als voorbeelden, maar ik wil ze geen linkpower geven) die doodliepen.
Eindelijk vond ik een blog waar een vrouw soortgelijke pijn beschreef (in levendig detail) en uitlegde wat ze deed… en dan eindelijk uitlegde dat het werkte! Op dezelfde manier legde een klimmer zijn verhaal uit en dat haar oplossing ook voor hem werkte.
Waarom draag ik bij? Omdat ik het antwoord op de top nodig had. Ik leefde de pijn, ik had nu een oplossing nodig. Hun blogs waren geweldig, levendig en prachtig geschreven, maar goeie god HELP ME NU!
De ergste pijn was verdwenen door het snel verschuiven van de ijspakken, maar ik had nog steeds scherpe beten en dus nam ik de douche. De opluchting was onmiddellijk, ik liet het warme water over me heen spoelen. Die verlichting, een paar minuten helemaal geen prikken, was een wonder.
Je begint je gek te voelen, uit balans als je willekeurige hevige pijn hebt. Het raakt je. Alleen al het vermogen om langer dan een paar seconden helder te denken was een geschenk. Je vergeet dat hevige pijn de volledige aandacht van je hersenen opeist, gedachten vormen of alledaagse plannen maken wordt veel uitdagender.
Ik had het warmer en/of langer moeten doen, vermoed ik, want een paar minuten nadat ik eruit was, kreeg ik minder vaak minder hevige prikken, maar de pijn was voldoende afgenomen om eindelijk in slaap te vallen, dus ik klaagde niet.
Mijn theorie
“Zenuwbeten” lijkt accuraat. Alsof je zenuwstelsel een soort van elektrische storm heeft. Als het eenmaal begint, lijkt het een sneeuwbaleffect te hebben, groeiend in kracht en pijn. Die storm is moeilijk te bedwingen omdat elke explosie een andere explosie van pijn lijkt te veroorzaken.
Het lijkt erop dat de warmte de zenuwen lang genoeg lijkt te kalmeren om de storm te laten stoppen.
Enige van de mensen zeggen ook dat ze allergieën hebben en ik vraag me af of Loratadine (Claritin) een bijdragende factor is of dat het de allergieën zelf zijn. Ik weet het niet.
Hoe het ook zij, het lijkt erop dat de warmte-receptor zenuwen die je beschadigd hebt door je te verbranden (domme ik), verkeerde signalen gaan afgeven – in mijn geval vermoed ik dat de aanleiding het uitdrogen van mijn huid was en vervolgens het aanbrengen van de aloë vera – en dat de zenuw-storing wordt doorverwezen en zich verspreidt.
Als je de storm van zenuwreceptoren kunt kalmeren, lijkt dat verlichting te geven.
Bad Answers
Wat ik vreemd vond, was dat er geen medisch advies over deze aandoening leek te bestaan. De medische websites die ik bezocht waren volledig waardeloos (erger nog, ze verspilden mijn tijd). Ze hadden ideeën voor de behandeling van zonnebrand, maar niet voor dit type pijn (bij mij ~60 uur nadat de zonnebrand aanvankelijk had plaatsgevonden).
Velen, die dit specifieke type pijn duidelijk niet hadden ervaren, stelden zalf of gels of andere topische behandelingen voor. Ik ben het daar absoluut niet mee eens, ik denk dat de verandering in huidconditie heeft bijgedragen aan het ontstaan van de zenuwstorm. Ze hadden het over typische zonnebrandpijn, niet deze goddeloze stoot elektriciteit. Zelfs het katoenen hemd of beweging van een ander lichaamsdeel leek de beten te triggeren.
(Over pepermuntolie: Als het werkt, vermoed ik dat de olie doordringt tot de zenuwuiteinden met een soortgelijk effect als warmte.)
Het is alsof andere normale signalen op het netwerk van het zenuwstelsel door het beschadigde zenuwuiteinde worden geherinterpreteerd als een enorme pijnstoot en dan worden teruggestuurd naar de hersenen.
Er is het behandelen van zonnebrand en dan is er het behandelen van door zonnebrand veroorzaakte zenuwstelselpijn. Misschien is er ergens een echte medische diagnose met een echt advies, maar anderen meldden dat hun artsen niet van deze symptomen hadden gehoord en niet wisten wat ze moesten doen.
Voor mij had ik net weer een hap pijn, dus ik ga nog een warme douche nemen.
Hoopvol, deze zomer en alle zomers daarna, zullen mensen die de helse onzichtbare zuur doorspekte vuurmierenbeten onder de huid tegenkomen, troost vinden in het feit dat ze niet alleen zijn – en wat nog belangrijker is, de contra-intuïtieve oplossing (breng warmte aan) zal bevrijding van de marteling bieden.
The Original Strings
De oorspronkelijke berichten hebben strings waarop ik me baseerde bevatten andere nuttige suggesties die de moeite waard kunnen zijn om te proberen voor alternatieve verlichting:
- Controleer op koorts, dit kan een symptoom zijn dat u professionele medische hulp moet zoeken – wees u ervan bewust dat anderen consequent melden dat medische professionals deze pijn verkeerd diagnosticeren (een moeder meldde dat ze haar zoon op een brancard van een ambulance moest laten vastbinden omdat hij kronkelde van de pijn en de Artsen zo clueless waren).
- Baden werkt voor sommigen, maar voor de meesten moet het water uitzonderlijk heet zijn, (imho) het voordeel van een douche is dat je de temperatuur langzaam kunt verhogen, zodat je huid de tijd heeft om zich aan te passen totdat je merkt dat de pijn stopt.
- Hot-hot. Hoewel je jezelf niet wilt verbranden (sommige mensen hebben boilers die letterlijk gloeiend heet zijn), wil je wel een hoge watertemperatuur om verlichting te krijgen. Ik heb geprobeerd met een thermometer de watertemperatuur te testen die uit mijn douchekop kwam, helaas was de temperatuur hoger dan het bereik van 111º F van het apparaat.
- Pepermuntolie, geen extract, lijkt effectief voor velen, maar het zal je ogen of andere gevoelige gebieden irriteren als je geen handschoenen gebruikt om het aan te brengen.
- Antihistaminica werken voor sommige mensen.
- Druk. Bij sommige mensen geeft het toepassen van zachte maar stevige druk op het gebied ook verlichting (zelfs in de vorm van een shirt of natte handdoek).
http://kathrynjennings.blogspot.com/2011/12/sunburn-fire-ant-hell-itch.html
http://lowgravityascents.com/2013/06/05/the-worst-sunburn-aftermath-ever/