De fotogenieke en aandoenlijke maar vaak destructieve wasberen behoren tot een groep van kleine dieren die verwant zijn aan honden en beren. Met uitzondering van een dier dat bekend staat als de rode panda, komen alle leden van de wasbeerfamilie oorspronkelijk uit Noord- of Zuid-Amerika. Alle wasberen zijn ontstaan op plaatsen waar bomen staan. Tot de verwanten van de wasbeer die in Zuid- en Midden-Amerika worden aangetroffen, behoren de olingos, kinkajous, cacomistles en coatis.
Er zijn zeven soorten wasberen op verschillende plaatsen van Alaska tot Argentinië, maar de enige wasbeer die men vaak als plaagdier tegenkomt, is de Noord-Amerikaanse wasbeer, Procyon lotor. Deze wasbeer komt voor in de hele Verenigde Staten en Mexico en in het subarctische Canada. Hij is ook geïntroduceerd in Duitsland en Japan.
Wasberen waren ooit relatief zeldzaam in de Verenigde Staten. Natuuronderzoeker Samuel Zeveloff citeert rapporten die aangeven dat er nu meer dan 100 keer zoveel wasberen in de Verenigde Staten en Canada zijn als 200 jaar geleden. Massale aanplant van maïs in grote delen van de Verenigde Staten voorziet wasberen van een van hun favoriete voedingsmiddelen. De feiten over wasberen – ze hebben zich vermenigvuldigd doordat bossen zijn veranderd in landbouwgrond en de menselijke bevolking van de Verenigde Staten is gegroeid van minder dan 3 miljoen naar meer dan 300.000.000, waardoor miljoenen wasberen de beschikking hebben gekregen over tuingroenten, fruit, noten, graan en huisvuil om zich mee te voeden. In de jaren 1800 leefden in veel gebieden in de Verenigde Staten ongeveer 1 wasbeer per vierkante kilometer, ongeveer 3 wasberen per vierkante mijl. In 2002 werden bij een onderzoek naar wasberen in Indiana 222 wasberen per vierkante kilometer gevonden, ongeveer 700 wasberen per vierkante mijl.
Hoewel de grootste wasberen, met een gewicht tot 25 kilo, in Texas worden aangetroffen, zijn wasberen over het algemeen groter in het noorden van de Verenigde Staten en Canada dan in het zuiden van de Verenigde Staten en Mexico. Wasberen hebben meestal een donkere vacht in bosgebieden en een lichtere vacht in woestijngebieden. Zuidelijke wasberen zijn over het algemeen sociaal, terwijl noordelijke wasberen over het algemeen territoriaal zijn. In verschillende delen van Noord-Amerika komen verschillende soorten wasberen voor, die het best op verschillende manieren kunnen worden bestreden.
Procyon lotor lotor
De oostelijke wasbeer, is de wasbeer die het meest voorkomt van Nova Scotia en New Brunswick in Canada naar het zuiden en westen via New England en New York door de Amerikaanse mid-Atlantische staten naar Ohio, Kentucky, en oostelijk Tennessee. Het is een relatief kleine, donkere wasbeer met een zwarte en grijze vacht op zijn rug en zijn masker is omgeven door brede, gebroken witte lijnen.
Oostelijke wasberen dragen vaak teken die de ziekte van Lyme kunnen overbrengen. Ze kunnen Salmonella-, Campylobacter- en Yersinia-infecties oplopen en overdragen wanneer ze zich voeden met menselijk afval. Al deze infecties veroorzaken ernstige diarree bij mensen.
Procyon lotor maritimus’
De Chesapeake Bay wasbeer, komt voor in kustmoerassen in Maryland en Delaware. Hij heeft een veel grijzere vacht dan de oostelijke wasbeer die in het binnenland van de baai wordt aangetroffen, en hij heeft bijzonder grof haar. Als de baai en de omliggende moerassen niet bevroren zijn, voedt hij zich bij voorkeur met kokkels, kleine visjes, kleine slangen en kikkers.
Procyon lotor salutus
De Hilton Head Island wasbeer, komt het meest voor op Hilton Head Island voor de kust van South Carolina, maar komt in de hele staat voor. Hij heeft een bijna effen grijze pels met uitzondering van een gele vlek op de achterkant van zijn nek en een donkerzwart masker. De Hilton Head Island wasbeer heeft relatief kleine tanden die niet goed geschikt zijn voor het eten van andere kleine dieren.
Procyon lotor litoreus
De Saint Simon Islands wasbeer, leeft langs de kust van Georgia. Het is een kleine wasbeer die donkerder en bruiner haar heeft dan de wasberen die langs de kust van het naburige South Carolina leven. De wasbeer van de Saint Simons-eilanden heeft een “met tanden beklede bek”, vooral een dicht gebit dat zeer geschikt is voor het vangen van krabben.
Procyon lotor elucus
De wasbeer van Florida, komt voor op het schiereiland van Florida en in het zuiden van Georgia. Hij is geïntroduceerd op Grand Bahama Island op de Bahamas. Deze wasbeer heeft een roestige vlek op zijn nek en veel minder tanden dan zijn buurman in Georgia. Zijn sinussen zijn gewoonlijk opgeblazen, wat zijn gezicht een gebochelde aanblik geeft.
Procyon lotor inesperatus
De Matecumbe Bay wasbeer, komt voor op de Key Largo eilanden nabij Miami. Hij heeft een bijzonder klein masker en een bijzonder grijze vacht.
Procyon lotor auspicatus
De Key Vaca wasbeer, wordt gevonden op een van de Florida Keys dicht bij de kust van Zuid-Florida. Het is een zeer kleine wasbeer met lichtgrijze vacht. Hij reist soms langs de bruggen die de Keys verbinden om te paren met Procyon lotor incautus, de Torch Key wasbeer, die nog kleiner is. De Torch Key wasbeer is inheems op de eilanden die het dichtst bij Key West liggen, het meest zuidelijke punt van Florida. De Ten Thousand Island wasbeer, Procyon lotor marinus, bewoont een klein deel van de Everglades dat bekend staat als Raccoon Key. Hij leeft in de wortels van de mangroven en verlaat zijn woning bij vloed.
Procyon lotor varius
De Alabama wasbeer, komt voor in een groot deel van het Amerikaanse Zuiden, waaronder Alabama, westelijk Georgia, Mississippi, westelijk Tennessee en Kentucky, Arkansas, en Louisiana. Deze kleine wasbeer is het voorwerp van de traditionele “coon hunts” in het zuiden. Hij heeft gelige haren op zijn rug en nek en een roodbruine vacht in het midden van zijn masker. De Mississippi Delta wasbeer, Procyon lotor megalodous, in het zuiden van Louisiana, heeft een vacht die nog opvallender geel is dan die van zijn nabije neven. Bij deze ondersoort hebben “plattelandswasberen” die zich voeden met andere dieren, veel meer kans om parasieten bij zich te dragen dan “stadswasberen” die zich voeden met voornamelijk gekookt voedsel dat bij het vuilnis wordt gegooid.
Procyon lotor fuscipes
In tegenstelling tot andere wasberen op zuidelijke locaties, kan Procyon lotor fuscipes, de Texaanse wasbeer, uitgroeien tot de grootte van een kleine tot middelgrote hond. Hij heeft gitzwart haar op zijn masker. Deze ongewoon sociale wasbeer komt voor van Texas in het zuiden tot het noorden van Mexico en in het oosten tot het westen van Louisiana. Hij komt in heel Texas voor, behalve in het uiterste noorden en westen. In tegenstelling tot de meeste andere wasberen, is deze wasbeer sociaal. Hij verjaagt geen jongen uit het nest, en groepen tot 10 wasberen kunnen hun krachten bundelen om hele maïsvelden leeg te eten (de schrijver van dit artikel heeft eens een maïsveld van 2 hectare van elke aar laten ontdoen) of alle vuilnisbakken in een buurt omver te gooien.
Texas wasberen zijn vooral sociaal tijdens droogte. Wanneer ze samenkomen rond watervoorraden, zijn ze vatbaar om ziektedragende luizen op elkaar over te brengen.
Procyon lotor mexicanus
De Mexicaanse wasbeer, komt voor in het noorden van Mexico, het westen van Texas, en het zuiden van New Mexico. Hij heeft een bijzonder breed, ononderbroken masker en borstelig grijs haar. Procyon lotor hernandezii is een andere grote wasbeer die wordt aangetroffen in het zuiden van Mexico tot op het schiereiland Yucatan. De Campeche- wasbeer, Procyon lotor shufeldti; de Salvadoraanse wasbeer, Procyon lotor dickeyi; de Costa Ricaanse wasbeer, Procyon lotor crassideus; en de Isthmische wasbeer, Procyon lotor pumilus komen voor in het zuiden van Mexico en Centraal-Amerika. Sommige van deze wasberen zijn gespecialiseerd in het eten van krabben en andere schelpdieren, terwijl andere gespecialiseerd zijn in het eten van insecten en zaden van de droge tropische wouden.
Ragberen komen ook voor in het westen van de Verenigde Staten. Procyon lotor psora, de Californische wasbeer, is een andere grote, donkere ondersoort met een ononderbroken zwart masker. De Pacific Northwest wasbeer, Procyon lotor pacificus, heeft een kaneelbruine vacht met lange zwarte haren.
Procyon lotor hirtus
En de Upper Mississippi Valley wasbeer, Procyon lotor hirtus, is een andere uitzonderlijk grote wasbeer met een buff vacht die het Amerikaanse Midwesten (Illinois, Indiana, Wisconsin, Minnesota, Iowa, Missouri) en Plains States (North Dakota, South Dakota, Nebraska, Kansas, en Oklahoma) heeft gekoloniseerd en zich nu verspreidt door centraal Canada. Zijn voornaamste verschil met de Texaanse wasbeer is zijn dikkere, dichtere vacht, die hem beschermt tegen strenge winters. Van alle wasberen in Noord- en Midden-Amerika heeft deze wasbeer het grootste verspreidingsgebied. Mannelijke wasberen uit de Upper Mississippi Vallei kunnen tot 10 km van hun hol reizen om voedsel te zoeken.
De Upper Mississippi Vallei wasbeer legt uitzonderlijk lange afstanden af om een nieuw territorium te vinden. Wildlife wetenschappers in Minnesota hebben individuen opgespoord die tot 250 km (160 mijl) hebben gereisd op zoek naar een nieuw leefgebied. Deze wasberen hebben echter geen thuisinstinct zoals honden of katten. Als ze worden gevangen en vrijgelaten op meer dan 10 km van hun thuisgebied, zullen ze niet proberen daarnaar terug te keren.
Around the World
In 1945 leidde een luchtaanval op een pelsdierfokkerij in Oost-Duitsland tot de ontsnapping van 25 wasberen. Natuurkenners schatten dat er nu tussen de 200.000 en 400.000 wasberen in Duitsland zijn, waarvan 70% rondwormparasieten bij zich draagt die op mensen kunnen worden overgedragen. In de stad Kasel in West-Duitsland wordt tot 45% van de leegstaande huizen bewoond door wasberen.
Wrongbeertjes werden in Wit-Rusland, Rusland en Azerbeidzjan opzettelijk in de bossen losgelaten door functionarissen uit het Sovjettijdperk. Deze populaties zijn nu in de tienduizenden. Een razend populaire anime film uit 1977 in Japan, getiteld Rascal the Raccoon, resulteerde in de import van duizenden wasberen. Velen van hen werden in het wild losgelaten en wasberen worden nu overal in Japan aangetroffen en vormen een ernstig probleem voor de volksgezondheid.
Verschillende soorten wasberen brengen zeer verschillende risico’s voor de volksgezondheid met zich mee. Het vermogen om wasberen te vangen en zo hun populatie onder controle te houden, hangt echter vooral af van de grootte en intelligentie van de wasbeer en niet zozeer van het type.