Alai

Zespół europejskich i marokańskich naukowców odnalazł skamieniałe szczątki pięciu osobników, którzy ich zdaniem są najbardziej starożytnymi współczesnymi ludźmi (Homo sapiens), jakich kiedykolwiek znaleziono.

W odległym obszarze Maroka zwanym Jebel Irhoud, w tym co było kiedyś jaskinią, zespół znalazł czaszkę, kości i zęby pięciu osobników, którzy żyli około 315,000 lat temu. Naukowcy znaleźli również dość wyrafinowane narzędzia kamienne i węgiel drzewny, wskazujące na używanie ognia przez tę grupę.

Twierdzenie badaczy jest kontrowersyjne, jednak, ponieważ antropolodzy wciąż debatują dokładnie nad tym, jakie cechy fizyczne odróżniają współczesnych ludzi od naszych bardziej prymitywnych przodków.

Archaiczne formy ludzi – inne, wcześniejsze gatunki Homo – pojawiły się ponad milion lat temu. Dokładnie jak i kiedy wyewoluował nasz gatunek – Homo sapiens – jest zagadką. Do tej pory najstarsze znane kości powszechnie uznawane za Homo sapiens pochodziły od ludzi, którzy żyli we wschodniej Afryce około 200 000 lat temu. Nowe odkrycie w Maroku popchnie datę powstania naszego gatunku z powrotem kolejne 100,000 years.

Jean-Jacques Hublin kieruje działem ewolucji człowieka w Niemczech Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. On kierował zespołem, który znalazł czaszkę, kości i narzędzia kamienne.

„Ten materiał reprezentuje sam korzeń naszego gatunku, najstarszego Homo sapiens, jakiego kiedykolwiek znaleziono w Afryce lub gdziekolwiek indziej”, mówi.

To wielkie twierdzenie, opisane szczegółowo w raporcie Hublina w środę w czasopiśmie Nature. Inni w jego dziedzinie są sceptyczni, wśród nich paleoantropolog Rick Potts, który prowadzi program pochodzenia człowieka w Smithsonian Muzeum Historii Naturalnej. On mówi, że niektóre z cech czaszki, zwłaszcza jego wydłużone czaszki i kształt twarzy, sugerują, że może to być bardziej prymitywny przodek współczesnych ludzi.

„Nowe znaleziska z Maroka są rodzajem migawki w tym całym procesie przejścia od archaicznych do nas,” Potts mówi. Podejrzewa on, że jest to migawka z okresu tuż przed wyewoluowaniem współczesnych ludzi.

Jest to częsty argument w antropologii – gdzie nowo odkryta skamielina, zwłaszcza ta z mieszanką starożytnych i bardziej nowoczesnych cech, pasuje do bujnego drzewa genealogicznego ludzkich przodków?

Chris Stringer, antropolog z londyńskiego Muzeum Historii Naturalnej, mówi, że nawet jeśli marokańska czaszka jest trochę zlepkiem nowoczesnych i archaicznych cech, to wciąż jest jednym z nas. „W miarę ewolucji, gdy cofamy się w czasie,” mówi, „będą wyglądać mniej jak współcześni ludzie. … Mają twarze, które są naprawdę jak większe wersje naszych twarzy.”

Stringer i Hublin sugerują, że wydłużona czaszka, lub mózgoczaszka, mogła być jedną z ostatnich rzeczy w linii ludzkiej, aby ewoluować do tego, jak wygląda teraz (bardziej kulisty, jak antropolodzy opisują to), być może jako mózg wzrosła więcej połączeń i stał się bardziej wyrafinowany.

Co jest jasne, teraz bardziej niż kiedykolwiek, jest to, że przodkowie ludzkości, a ostatecznie wczesne formy „nas”, były popping up w całej Afryce. Rozwijali się we wschodniej Afryce, południowej Afryce i teraz, najwyraźniej, w północnej Afryce. I to jest coraz bardziej oczywiste, że te przodkowie przeniósł się na całym kontynencie, swapping technologii narzędzi, jak również geny.

„Jeśli nie było 'Garden of Eden’,” Hublin mówi metaforycznie, „to Afryka. Więc Ogród Eden jest wielkości Afryki.” I w końcu, po wszystkich tych ewolucyjnych eksperymentach na ludzkiej formie, obecna forma wyewoluowała – gdzieś, gdzie jeszcze nie została określona.

.