Alai

Trzydzieści jeden ciężkich, objawowych deformacji koślawych tylnych stóp u dwudziestu dzieci, które miały płaskostopie (dwadzieścia pięć stóp) lub szpotawość (sześć stóp) zostało skorygowanych za pomocą modyfikacji osteotomii wydłużającej kości piętowej opisanej przez Evansa. Pomimo długotrwałego leczenia nieoperacyjnego, wszyscy pacjenci mieli ból, modzel, owrzodzenie lub kombinację tych oznak i objawów pod głową zgiętego podeszwowo talerza; nie mogli tolerować ortez, a zużycie obuwia było nadmierne. Dwadzieścia sześć deformacji było wtórnych do leżących u ich podłoża zaburzeń nerwowo-mięśniowych. Wydłużenie kości piętowej połączono z osteotomią „opening-wedge” kości klinowej przyśrodkowej, aby skorygować deformacje zarówno tylnej, jak i przedniej części stopy u pacjentów, którzy mieli stopę koślawą. W przypadku płaskostopia i szpotawości stóp często wykonywano jednocześnie inne zabiegi kostne i na tkankach miękkich w celu korekcji przylegających deformacji lub zrównoważenia sił mięśniowych. W dwudziestu czterech stopach użyto alloprzeszczepu kostnego, a w siedmiu – kości autogennej. Wiek pacjentów w momencie operacji wynosił od czterech lat i siedmiu miesięcy do szesnastu lat. Czas obserwacji po operacji wynosił od dwóch lat do trzech lat i siedmiu miesięcy. Zadowalająca kliniczna i radiograficzna korekcja wszystkich komponentów deformacji tylnej stopy została osiągnięta we wszystkich stopach z wyjątkiem dwóch najciężej zdeformowanych. W tych dwóch stopach korekcja była wystarczająca do wyeliminowania dolegliwości, pomimo niewielkiego, przetrwałego modzela pod głową kości piętowej. Ból i modzel zostały wyeliminowane we wszystkich pozostałych stopach, pacjenci byli w stanie tolerować ortezę, a noszenie butów uległo poprawie. Ruchomość stawu skokowego została zachowana we wszystkich stopach z wyjątkiem czterech, w których wcześniej lub równocześnie wykonano ograniczoną artrodezę stawu z powodu istniejącej wcześniej zwyrodnieniowej osteoartrozy. Wydłużenie kości piętowej jest skuteczne w korekcji ciężkich, nieprzemijających objawowych deformacji koślawych tylnych stóp u dzieci. U moich pacjentów ustąpiły objawy związane z deformacją, a jednocześnie uniknęli konieczności artrodezy i związanych z nią krótko- i długoterminowych powikłań.