W fizyce, siła jest interakcją między obiektami. Nazywa się ją interakcją, ponieważ jeśli jeden obiekt działa na drugi, jego działaniu odpowiada reakcja ze strony drugiego obiektu. Idea ta znana jest jako trzecie prawo Newtona, gdzie akcja i reakcja są „równe i przeciwne” (dopasowane). Obiekty to tylko rzeczy, pomiędzy którymi działa siła. Różne siły działają pomiędzy różnymi rodzajami obiektów. Na przykład, grawitacja działa pomiędzy obiektami o masie, takimi jak Słońce i Ziemia. Innym przykładem jest siła elektromagnetyczna, która działa między obiektami posiadającymi ładunek, takimi jak elektron i jądro atomu. Grawitacja i siła elektromagnetyczna są dwa przykłady forces.
Siła zmienia stan obiektu (niektóre wielkości fizyczne zmienia) lub, ściśle, stany dwóch obiektów, ponieważ siła jest interakcja. Na przykład, siła powoduje, że dotknięty nią obiekt jest pchany lub ciągnięty w określonym kierunku. Zmienia to pęd obiektu. Siły powodują, że obiekty przyspieszają, zwiększają całkowity nacisk na obiekt, zmieniają kierunek lub kształt. Siłę mierzy się w Newtonach (N). Istnieją cztery podstawowe siły w fizyce.
Siła jest zawsze pchnięciem, pociągnięciem lub skręceniem, i wpływa na obiekty przez popychanie ich w górę, ciągnięcie w dół, popychanie na bok lub przez zmianę ich ruchu lub kształtu w jakiś inny sposób.
Drugie prawo Newtona
Zgodnie z drugim prawem ruchu Newtona, wzór na znalezienie siły to:
gdzie 
jest siłą,
jest masą obiektu,
a 
jest przyspieszeniem obiektu.
Ten wzór mówi, że gdy na obiekt działa siła, to będzie się on poruszał coraz szybciej. Jeśli siła jest słaba, a obiekt jest ciężki, to minie dużo czasu zanim zwiększy prędkość, ale jeśli siła jest silna, a obiekt jest lekki, to będzie poruszał się bardzo szybko i szybciej.
Waga
Grawitacja jest przyspieszeniem. Wszystko, co ma masę, jest przyciągane w kierunku Ziemi z powodu tego przyspieszenia. To przyciąganie jest siłą zwaną ciężarem.
Można wziąć powyższe równanie i zamienić na standardową siłę ciężkości g, wtedy można znaleźć wzór na temat grawitacji na Ziemi:
gdzie 
jest ciężarem obiektu,jest masą obiektu,
i 
jest przyspieszeniem spowodowanym grawitacją na poziomie morza. Jest to około 
.
Ten wzór mówi, że kiedy znasz masę obiektu, wtedy możesz obliczyć, jak duża siła jest na obiekcie z powodu grawitacji. Musisz być na Ziemi, aby użyć tego wzoru. Jeśli jesteś na Księżycu lub innej planecie, wtedy możesz użyć tego wzoru, ale g będzie inne.
Siła jest wektorem, więc może być silniejsza lub słabsza i może również wskazywać w różnych kierunkach. Grawitacja zawsze wskazuje w dół do ziemi (jeśli nie jesteś w przestrzeni).
Siła grawitacji
Inne równanie, które mówi coś o grawitacji to:
to siła; 
to stała grawitacyjna, która jest używana do pokazania, jak grawitacja przyspiesza obiekt; 
to masa jednego obiektu; 
to masa drugiego obiektu; a 
to odległość między obiektami.
To równanie jest używane do obliczania, jak Ziemia porusza się wokół Słońca i jak Księżyc porusza się wokół Ziemi. Jest ono również używane do obliczania, jak inne planety, gwiazdy i obiekty w przestrzeni kosmicznej poruszają się wokół.
Równanie mówi, że jeśli dwa obiekty są bardzo ciężkie, to istnieje między nimi silna siła z powodu grawitacji. Jeśli są bardzo daleko od siebie, siła ta jest słabsza.
- Grawitacja
Obrazy dla dzieci
-
Arystoteles słynnie opisał siłę jako wszystko, co powoduje, że obiekt do poddania się „nienaturalnemu ruchowi”
-
Galileo Galilei był pierwszym, który wskazał na sprzeczności zawarte w opisie sił Arystotelesa.
-
Obrazy swobodnie spadającej piłki do koszykówki wykonane stroboskopem z prędkością 20 błysków na sekundę. Jednostki odległości po prawej stronie są wielokrotnościami około 12 milimetrów. Piłka do koszykówki zaczyna się w spoczynku. W momencie pierwszego błysku (odległość zero) zostaje wypuszczona, po czym liczba spadających jednostek jest równa kwadratowi liczby błysków.
-
Instrumenty takie jak GRAVITY zapewniają potężną sondę do wykrywania sił grawitacji.
-
Fk jest siłą, która odpowiada obciążeniu sprężyny sprężynę
-
Zależność między siłą (F), momentem obrotowym (τ), a wektorami pędu (p i L) w układzie wirującym.
gd:Neart
.