Ik accepteer nu dat je iemand wel degelijk kunt vergeven, ook al kun je niet vergeten hoe hij je onrecht heeft aangedaan. Sterker nog, ik vind dat je niet moet vergeten. Elke persoon die je ontmoet leert je iets, en vergeten wat ze hebben gedaan zou betekenen dat je ook het onderwijs vergeet dat je hebt ontvangen – en dat is gewoon dom. Zoals een vriendin me zo mooi beschreef,
“Vergeven is eigenlijk egoïstisch. Het betekent niet dat je bent vergeten wat er is gebeurd. Het betekent zelfs niet dat je denkt dat wat er is gebeurd oké was. Het betekent gewoon dat je klaar bent om verder te gaan.”
Verdere toekomst. Dat was het. Daardoor klikte het voor mij. Ik wil mezelf bevrijden van alle negativiteit die me uit het verleden achtervolgt. Wrok koesteren tegen iemand is een te zware energetische last om te dragen, want het ontneemt me mijn vermogen om van mijn huidige leven te genieten. Dus als ik vergeef, vergeef ik voor mijzelf. Door anderen te vergeven kan ik de rol die ze in mijn leven hebben gespeeld oprecht waarderen, ze van een afstand het beste wensen en vervolgens mijn energie terugwinnen en die richten op nieuwe ervaringen die me gelukkig maken.
En terwijl het vergeven van anderen doenbaar lijkt, blijkt het vergeven van mezelf altijd moeilijker te zijn. Immers, als ik anderen aan zulke hoge normen houd, welk recht heb ik dan om mild te zijn voor mijn eigen ik? Het is voor iedereen zo gemakkelijk om in een hoekje te gaan zitten en te vertellen over vroegere tijden waarin ze handelden op een manier waarvan ze nu wensen dat ze dat niet hadden gedaan. Maar de waarheid is dat je waarschijnlijk deed wat je deed omdat je alleen wist wat je op dat moment wist. Ik probeer je daden uit het verleden niet goed te praten, maar ik zou zeggen: ja, doe rustig aan met jezelf – ook al doet het pijn. Heb niet het gevoel dat je meedoet aan een soort dubbele standaard – als je jezelf eenmaal beter kunt vergeven, zul je het ook makkelijker vinden om anderen te vergeven.
Maar misschien is het belangrijkste om hier te erkennen dat sommige pijn zo diep zit dat je denkt dat je het nooit in jezelf kunt vinden om te vergeven. En dat is helemaal oké – ik snap het. Als iemand die nog aan het leren is om te vergeven, heb ik niet het recht om te zeggen dat jij ook moet vergeven. Maar ik wil dat je weet dat je een overvloed aan geluk verdient, en ik heb ontdekt dat vergeving kan helpen de weg daarvoor vrij te maken.