Abstract
In dit artikel onderzoek ik de identiteitskeuzes van Ethiopische en Eritrese immigranten van Amhara, Tigrayaanse en Tigrinya etniciteit binnen de context van het grotere debat over hoe niet-blanke immigranten worden opgenomen in de Amerikaanse samenleving. Ik stel dat deze immigranten zich verzetten tegen racialisering, ook al kunnen hun acties en attitudes de raciale kloof in Amerika versterken. Impliciet dagen zij de Amerikaanse rassencategorieën uit door zichzelf te beschouwen als Habasha, dat zij zien als een aparte niet-zwarte etno-raciale categorie die hun Semitische afkomst benadrukt. Ondertussen distantiëren zij zich vaak van Amerikaanse zwarten door transnationale connecties na te streven, Habasha ruimten te creëren, de eigenschappen van een ‘modelminderheid’ te vertonen en Habasha schoonheid te behouden door endogamie. Door relatief geïsoleerd te blijven binnen hun etnische gemeenschappen in Washington DC, waar deze studie zich op richt, slagen zij er misschien in zich van Amerikaanse zwarten te onderscheiden, maar het is niet waarschijnlijk dat zij op gelijke voet met blanken tot de Amerikaanse mainstream zullen toetreden.