H.A.L.T. At The Crossroads
door Thaddeus Camlin, Psy.D.
Ik kreeg onlangs een verzoek van een lezer om H.A.L.T. te onderzoeken in het licht van huidig onderzoek. H.A.L.T. is een acroniem dat vaak wordt gebruikt in 12-Step kringen in discussies over triggers en terugvalpreventie, en het staat voor hongerig, boos, eenzaam en moe. Het is grotendeels gebaseerd op de inhoud van vier hoofdstukken uit de Anonieme Alcoholisten-publicatie Living Sober. Dit artikel zal elk van de vier onderwerpen waarnaar verwezen wordt in het H.A.L.T. acroniem verkennen met empirische en zelf-empowererende insluitsels.
Honger
Het Living Sober boek suggereert dat iets eten of drinken, in het bijzonder iets zoets, een effectieve methode is om het verlangen om te drinken te temperen. SMART Recovery zou de techniek van het eten van ijs in plaats van het drinken van een Moscow Mule een vervangend gedrag noemen, dat zou vallen onder de categorie Omgaan met driften. Wetenschappelijk onderzoek heeft een aantal belangrijke ontdekkingen gedaan met betrekking tot calorieën en zelfbeheersing. Zelfbeheersing is duur en het ruilmiddel is suiker. Onze bloedsuikerspiegel daalt aanzienlijk na moeilijke mentale redeneringen en taken die zelfbeheersing vereisen, een fenomeen dat ego depletion wordt genoemd. In een toestand van ego depletion zijn we minder gemotiveerd, impulsiever, vatbaarder voor fouten, en meer geneigd om toe te geven aan verleidingen. Een eenvoudig glas limonade in studies herstelde het niveau van de beschikbare suiker in de hersenen en voorkwam ego depletion. Het in de gaten houden van honger heeft dus een aantal directe parallellen met het beheersen van driften en het vermijden van herhaling van middelengebruik.
Boosheid
Living Sober suggereert dat boosheid een onderwerp is dat speciale aandacht verdient van iedereen die een problematisch patroon van middelengebruik wil overwinnen. Vijandigheid, wrok, minachting, sarcasme, starheid, cynisme, afgunst, jaloezie en zelfmedelijden zijn enkele van de varianten van woede die in Living Sober worden genoemd, en alle varianten van woede worden beschouwd als waarschuwingssignalen voor een mogelijke hervatting van middelengebruik. Volgens onderzoek ontstaat woede het vaakst als reactie op de daden van anderen. In het bijzonder worden we het vaakst boos wanneer iemand iets nalatigs of iets onrechtvaardigs vrijwillig doet, en vooral wanneer die onrechtvaardige en/of vermijdbare handelingen onze plannen en verwachtingen doorkruisen. Misschien is dit de reden waarom 12-Step kringen vaak zeggen dat verwachtingen zijn wrok in opbouw.
Er is een gemeenschappelijke ondertoon van onrechtvaardigheid in woede. Zoals Seneca wijselijk omhelsde, terwijl woede “de vijand van de rede is, wordt zij niettemin alleen geboren waar de rede woont.” Onrechtvaardigheid is geworteld in ervaringen van onrecht, onrechtvaardigheid en schending, allemaal redelijke oorzaken voor een boze reactie. Aristoteles noemde de juiste reactie op boosheid een deugd en benadrukte de waarde van boos zijn op de juiste manier. Zo kan het nuttig zijn bij het definiëren van gezonde uitlaatkleppen voor woede om te overwegen hoe men is gekwetst en / of onrechtvaardig behandeld, en wat actie zou kunnen worden ondernomen om het onrecht te corrigeren. Chronische onderdrukking van woede en woede-uitbarstingen zijn beide belangrijke risicofactoren voor hart- en vaatziekten. Vaak vinden gepassioneerde uitingen van opgekropte woede plaats onder invloed van middelen. Het beheersen en uiten van woede op een gezonde manier resulteert in minder verlangen om middelen te gebruiken als middel voor emotionele regulatie en helpt bij het verbeteren van relaties.
Eenzaamheid
Relaties houden direct verband met H.A.L.T.’s opname van eenzaamheid. Er zijn waarschijnlijk geen belangrijkere studies op het gebied van middelengebruik dan het werk van Bruce K. Alexander, Ph.D. en zijn Rat Park studies. Veel van wat men begrijpt over verslaving komt van studies met ratten alleen in kooien. De meeste ratten die alleen in een kooi zitten, verkiezen water met cocaïne of heroïne boven gewoon water en gebruiken het water met cocaïne of heroïne tot het hun dood wordt. Dr. Alexander zag in dat alleen zijn in een kooi een omgeving was die niet goed over te brengen was naar het dagelijkse leven van de gemiddelde mens, dus bouwde hij weelderige kooien waarin ratten dingen te doen hadden (doel) en andere ratten om mee om te gaan (verbinding). Verbazingwekkend genoeg stopten zelfs ratten die 57 dagen geïsoleerd hadden gezeten in kooien met cocaïne-water al snel met uit zichzelf gebruiken nadat ze in het rattenpark waren geplaatst, ook al hadden ze nog steeds toegang tot cocaïne-water.
Mensen leven tegenwoordig in een tijd die wordt omschreven als het tijdperk van de eenzaamheid. Waar menselijke verbondenheid afwezig is, vullen stoffen vaak de leegte op. We hechten ons aan wat aanwezig en beschikbaar is, omdat aanwezigheid en beschikbaarheid ons het gevoel geven gewild, geliefd en waardig te zijn. Dr. Alexander’s werk heeft bijgedragen aan een fundamentele herijking van het begrip van verslaving – het tegenovergestelde van verslaving is niet nuchterheid, het is verbinding. Eenzaamheid, isolement en ontkoppeling zijn dus patronen die doorbroken moeten worden in de strijd om een patroon van problematisch middelengebruik te veranderen.
vermoeid
Moe zijn is het laatste deel van het H.A.L.T. acroniem. Het is nu goed vastgesteld in onderzoek dat zelfbeheersing en concentratie aanzienlijke hoeveelheden mentale energie vereisen. Na veeleisende cognitieve taken zijn we eerder geneigd toe te geven aan verleidingen. Na een lange dag werken is onze zelfbeheersing in een verzwakte en gecompromitteerde toestand. Wilskracht- of zelfbeheersingsinspanningen zijn vermoeiend, en als we ze achtereenvolgens moeten leveren, zijn we minder bereid en minder goed in staat om zelfbeheersing te blijven uitoefenen wanneer zich volgende uitdagingen voordoen. We zullen sneller toegeven aan driften en verleidingen nadat we zijn uitgedaagd om een salade te eten en een toetje te weerstaan. Daarnaast put slaapgebrek onze energiereserves uit en maakt het zelfbeheersing ongrijpbaarder, waardoor de kans op impulsieve acties toeneemt. SMART Recovery legt de nadruk op de balans in levensstijl, met name het werken aan een betere balans tussen slaap, beweging en voeding. Zoals Living Sober erkent, kan het werk om regelmatige slaappatronen te bereiken lang en moeizaam zijn. Maar een regelmatige, diepe slaap in afwezigheid van middelen betekent dat je elke nieuwe dag fris en helder tegemoet ziet.
Final Thoughts
Er bestaat een wijdverbreid misverstand dat 12-stappenbenaderingen en SMART Recovery lijnrecht tegenover elkaar staan. Echter, zodra een paar kernverschillen terzijde worden geschoven (b.v. machteloosheid versus zelf-empowerering, noodzaak van hogere macht versus optie van hogere macht), zijn er veel concepten die elkaar heel aardig aanvullen. Zelfs toen ik door verschillende bronnen zocht over het onderwerp H.A.L.T., vond ik online een bericht van iemand die zichzelf ‘Big Book Thumper’ noemde en die hartstochtelijk bezwaar maakte tegen het concept van H.A.L.T. omdat hij vond dat het “het idee van machteloosheid regelrecht uit het raam gooide”. De reactie van Big Book Thumper op een zweem van zelfempowerment weerspiegelt de realiteit dat het idee van vrijheid een mooie abstractie is, maar in de praktijk angstaanjagend.
De alomtegenwoordigheid van absoluut denken en de ‘wij en zij’-mentaliteit in de herstelwereld weerspiegelt het menselijk verlangen naar zekerheid en eenvoudige oplossingen voor complexe problemen. Er schuilt troost in de eenvoud van absoluten. Het concept van H.A.L.T. bevindt zich echter op een kruispunt. Genesteld in de grijze gebieden van zelf-empowererende en machteloze benaderingen, is H.A.L.T. een welkome herinnering aan hoe het nastreven van verschillende paden naar hetzelfde doel de groei en verfijning van theorie en praktijk vergemakkelijkt.