Większość pacjentów w podeszłym wieku przyjmowanych z powodu złamania biodra doznaje pogorszenia czynnościowego. Poprzednie badania z MK-0677 u pacjentów po złamaniu biodra sugerowały możliwe korzyści w zakresie powrotu do sprawności funkcjonalnej. Jest to randomizowane badanie z podwójnie ślepą próbą z udziałem 123 pacjentów w podeszłym wieku po złamaniu biodra, przydzielonych do otrzymywania MK-0677 w dawce 25 mg/dobę (n = 62) lub placebo (n = 61). Pierwszorzędowymi wynikami była analiza rangowa zmian w trakcie badania w obiektywnych pomiarach sprawności funkcjonalnej i stężenia insulinopodobnego czynnika wzrostu-1 (IGF-1) we krwi. Po 24 tygodniach średnia moc wspinania się po schodach wzrosła o 12,5 W w grupie MK-0677 (95% przedział ufności (CI) = -10,95-35,88; p = 0,292) w porównaniu z placebo. Szybkość chodu wzrosła o 0,7 punktów różnicy między średnimi (95% CI = 0,17-1,28; p = 0,011). Nie zaobserwowano poprawy u pacjentów leczonych MK-0677 w kilku innych miarach sprawności funkcjonalnej. W grupie leczonej MK-0677 wystąpiła mniejsza liczba upadków podczas badania w porównaniu z grupą placebo oraz mniejsza liczba pacjentów, którzy mieli jakiekolwiek upadki (p = 0,096). Poziom IGF-1 u leczonych pacjentów wzrósł o 51,4 ng/ml (95% CI = 34,42-68,44; p < 0,001) w porównaniu do placebo. Badanie zostało zakończone przedwcześnie z powodu sygnału bezpieczeństwa dotyczącego zastoinowej niewydolności serca u ograniczonej liczby pacjentów. U pacjentów po złamaniu biodra leczonych MK-0677 w dawce 25 mg/dobę, wzrostowi stężenia IGF-1 w osoczu nie towarzyszyła poprawa większości wskaźników sprawności funkcjonalnej. MK-0677 ma niekorzystny profil bezpieczeństwa w tej populacji pacjentów.
.