Operacja
Podczas tego procesu usuwa się luźną skórę i pęcherze, a mętny płyn z pęcherzy po oparzeniu wysyła się do badania mikrobiologicznego. Potrzebne są dwa urządzenia do rozpraszania elektrokauteryzmu. Dużym postępem jest materac Megadyne. Pobranie skóry od dawcy jest wykonywane na wczesnym etapie zabiegu i często jest poprzedzone podaniem 0,9% lub 0,45% roztworu soli fizjologicznej, najlepiej z dodatkiem epinefryny, aby wspomóc ten proces.
Cięcie rozpoczyna się u pacjenta w pozycji leżącej na brzuchu. Wykonywane jest styczne lub powięziowe wycięcie, odpowiednio, ramion, pleców, pośladków i górnej części ud. Stosowany jest autoprzeszczep o szerokich oczkach z alloprzeszczepem lub nakładką Biobrane™. Jeśli nie ma wystarczającej ilości autoprzeszczepu, wycięta rana jest pokrywana świeżym, nierozwiniętym alloprzeszczepem o oczkach 1 : 1,5. Inne alternatywne rozwiązania obejmują substytuty skóry, takie jak Biobrane™ lub Transcyte™, lub kriokonserwowany alloprzeszczep. Materiał zastępujący skórę jest podatny na niepowodzenie z powodu infekcji w masywnych oparzeniach, szczególnie na powierzchniach tylnych, ale może być stosowany selektywnie na płaskich powierzchniach przednich. Na gazę impregnowaną antybiotykiem nakłada się wiele warstw opatrunków z grubej gazy, w przypadku alloprzeszczepów, lub opatrunków Exudry™, jeśli użyto Biobrane™. Grube szwy jedwabne są zakładane w rzędzie wzdłuż boków i wiązane w pętlę. Taśmy są następnie przywiązywane do pętli i zakładane na obszerny opatrunek z gazy jako podpora. Inną alternatywą jest nałożenie wielu warstw impregnowanej chlorheksydyną gazy z wazeliną (Bactigras™), przytrzymywanej wieloma zszywkami. Następnie pacjent układany jest w pozycji leżącej. W celu zmniejszenia utraty krwi na kończynach często stosuje się nadające się do sterylizacji silikonowe opaski uciskowe. Aby ograniczyć utratę krwi podczas usuwania obrażeń, stosuje się słabą klirens epinefryny, miejscowe irygacje epinefryną w stosunku 1 : 10 000, miejscowy spray z 5-20% roztworem trombiny, poduszki/gąbki nasączone epinefryną oraz bandażowanie uciskowe. Elektrokauteryzacja jest stosowana po okresie bandażowania uciskowego w celu kontroli pozostałych, większych punktów krwawienia.
Wycięcie poziomu powięziowego jest wymagane dla tych obszarów, gdzie tłuszcz został spalony i często u osób z masywnymi oparzeniami. Wiąże się to z chirurgicznym usunięciem pełnej grubości tkanki łącznej, w tym podskórnego tłuszczu, aż do warstwy powięzi. Zaletą tej techniki jest to, że przeszczepy bardzo dobrze przyjmują się na powięzi, a utrata krwi jest mniejsza. Epizody sepsy prowadzą do niedokrwiennej martwicy podskórnej tkanki tłuszczowej w następstwie słabej perfuzji obwodowej i zastoju mikronaczyniowego. Staje się to problematyczne u pacjentów z bardzo dużymi oparzeniami i prowadzi do późnej utraty przeszczepu, a te niedokrwione obszary stają się portami dla inwazyjnej sepsy w ranie. Wadami wycięcia powięzi są obrzęk limfatyczny i zniekształcenie konturu. Wycięciu ulegają wszystkie drogi limfatyczne, więc obrzęk limfatyczny zależnych części ciała jest często kłopotliwy. Wycięty tłuszcz nigdy się nie regeneruje i może nadać wrzecionowaty wygląd wyciętym obszarom, podczas gdy każdy wzrost tkanki tłuszczowej odkłada się w pozostałych pokładach tkanki tłuszczowej. Efektem mogą być księżycowate twarze i grube szyje. Wycięcie powięzi jest również wskazane w przypadku zagrażającej życiu inwazyjnej posocznicy rany, szczególnie z udziałem grzybów i drożdżaków, takich jak Aspergillus i Candida, a także w przypadku dużych obszarów z nieudanym przeszczepem u krytycznie chorego pacjenta z rozległymi oparzeniami.
Pacjenci powracają na salę operacyjną, gdy tylko miejsca dawcze ulegną wygojeniu, w celu dalszego autoprzeszczepu i zastąpienia nieprzylegającego alloprzeszczepu lub zakażonego substytutu skóry. Massively burned dzieci, gdy traktowane z rekombinowanego ludzkiego hormonu wzrostu (GH), wykazały donor-site rany gojenie przyspieszone o 25%, nawet jeśli pacjenci prezentowane zakażonych i niedożywionych. Występuje przejściowa hiperglikemia u jednej trzeciej pacjentów, którzy wymagają insuliny. Pacjenci leczeni GH wymagają mniejszej ilości infuzji albumin, aby utrzymać prawidłowy poziom białka w surowicy, co wskazuje na dodatni bilans białkowy netto.42 Zwykły pobyt w szpitalu dla pacjenta o wadze 30 kg z oparzeniem o 60% TBSA trwający 42 dni został skrócony do 32 dni. To olbrzymie skrócenie czasu pobytu w szpitalu przyniosło oszczędności netto w wysokości 15% kosztów całkowitych. Zbawienne efekty udokumentowano również w grupie chorych leczonych nieoperacyjnie. Śmiertelność spadła z 45 do 8%.43 Chociaż należy przyznać, że dwa europejskie badania u krytycznie chorych dorosłych o mieszanej etiologii wykazały zwiększoną śmiertelność w grupach leczonych GH, doświadczenia te nie zostały powtórzone w masywnie poparzonej populacji dziecięcej w Ameryce Północnej.44 Wykazano, że leczenie GH nie pogarsza procesu tworzenia się blizny przerostowej.45
Inne środki anaboliczne okazały się obiecujące jako środki przyspieszające gojenie ran u ciężko rannych, katabolicznych pacjentów z oparzeniami.46 Oksandrolon w dawce 20 mg/dobę (0,1 mg/kg w 2 dawkach podzielonych) wykazał pozytywny wpływ na kinetykę białek i gojenie ran zarówno w modelach zwierzęcych, jak i w badaniach klinicznych. Wycieńczone, masywnie poparzone dzieci, których prezentacja była opóźniona średnio o 30 dni, były również znacznie wspomagane przez oxandrolon w dawce 0,2 mg/kg/dzień. Kinetyka białka zostały znormalizowane, dalsza utrata masy ciała zapobiec, a gojenie się ran został wzmocniony. Donor-site rany gojenie zostało przyspieszone o 20% w oxandrolon-treated ciężko oparzonych dorosłych w porównaniu do nieleczonych. Podczas gdy te środki farmakologiczne zapewniają ogromne wsparcie dla masywnie poparzonych, są one tylko dodatkiem do wczesnego, prawie całkowitego wycięcia i szybkiego pokrycia rany.
.