Op 13 maart hield de Asian Club van de faculteit Wereldeconomie en Internationale Zaken een bijeenkomst waar professor Makhan Lal, directeur van het Delhi Institute of Heritage Research and Management en directeur van de Vikvekanand International Foundation, sprak over ‘Traditionele cultuur en het moderne India’. Hij was zo vriendelijk een interview te geven aan de nieuwsdienst van HSE en zijn gedachten te delen over de rol van traditionele cultuur en waarden in de moderne samenleving.
– Zijn traditionele waarden nog steeds relevant in de Indiase samenleving?
– Ja. Traditionele waarden en culturen zijn niet alleen relevant voor India, zij zijn relevant over de hele wereld. Een van de grootste daarvan zijn familiewaarden, die een heel universum omvatten en omvatten. Op het moment dat familiewaarden hun intrede doen, word je een veel verantwoordelijker persoon. Je denkt niet alleen aan jezelf, maar in een groter perspectief, op een groter doek, en dat is wat een beter mens maakt.
Bedenk dat in beschavingstermen, het niet het geld dat je verdient is dat respect krijgt, het is niet kennis alleen – alleen wanneer ze gecombineerd worden met waarden, menselijke waarden, een gevoel voor anderen, kun je een beter mens worden, een beter mens, en natuurlijk word je gerespecteerd door de samenleving.
U vroeg hoe relevant waarden zijn in de moderne samenleving, in de moderne technologie. Ik begrijp het niet als mensen de woorden ‘moderne samenleving’ gebruiken. Wat gebruikten de mensen in de 17e en 18e eeuw toen de Industriële Revolutie aan de gang was? Veranderde die niet de hele wereld, de economie, de technologie, en de manier waarop mensen naar elkaar keken? Het geheel van hun economische betrekkingen? Stelden zij zich toen de vraag of sociale waarden en gezinswaarden relevant zijn in een veranderende wereld? Nee, dat deden ze niet. Dit is een probleem van de 20e eeuw, toen het begrip individualiteit begon te ontstaan.
Het is niet het geld dat je verdient dat respect afdwingt, het is niet kennis alleen – alleen als die gecombineerd worden met menselijke waarden word je een beter mens, en word je natuurlijk gerespecteerd door de maatschappij.
Waarden waren altijd belangrijk als je naar de Russische cultuur kijkt. Er was niet het concept van ‘het is mijn leven, ik doe wat ik wil! Het concept was, het is mijn leven, ook gewijd aan anderen, gewijd aan de samenleving en de mensheid. Dit is waar ik denk dat er een onjuiste manier is om te kijken naar veranderende technologie en veranderende perspectieven. Deze veranderingen vereisen meer familiewaarden, want alles verandert nu heel snel, en de mensen staan onder enorme stress en spanning. De spanning verzevenvoudigt als ze individuen zijn, als ze alleen zijn. Als er iemand is om op terug te vallen, als er iemand is om het mee te delen, voel je je beter. Daarom vind ik het vandaag nog belangrijker.
– De tweede vraag hangt samen met de eerste. India is een bekende leider in de IT-industrie, maar wat is zijn geheim? Hoe moedig je mensen aan om traditionele waarden te volgen en tegelijkertijd bij te dragen aan de ontwikkeling van de technologie?
– Het probleem is alleen voor die mensen die de technologische ontwikkeling zien als in strijd met de traditionele waarden. Dit is het probleem. Traditionele waarden zijn je verantwoordelijkheden jegens je gezin, je echtgenoot, je ouders, je kinderen en je samenleving; IT is je kennis en je werk.
Voor mij en voor veel Indiërs is technologische ontwikkeling niet anders dan op een kantoor zitten en dossiers en papieren schrijven; het is alleen de wijze van werken die is veranderd. Het veranderen van de manier van werken betekent niet dat je waarden veranderen. Dat is belangrijk om te begrijpen. Veel IT-ers werken tien of twaalf uur per dag, maar dan vergeten ze nooit een universeel gevoel van iemand die thuis wacht.
Dit soort gevoelens komen binnen wanneer je probeert introspectief te zijn, en introspectie, je verantwoordelijkheidsgevoel is erg belangrijk.
Rusland en India zijn zeer sterk en diep gewortelde culturele beschavingen, maar wat belangrijk is, is dat beide landen zo weinig over de ander weten.
– Wat kunt u zeggen over de laatste ontwikkeling in de Russisch-Indiase culturele en economische betrekkingen? Wat zijn volgens u de vooruitzichten voor deze betrekkingen en welke richting zullen zij in de toekomst uitgaan?
– Rusland moet naar India exporteren, niet alleen politieke dingen, dingen die met wapens te maken hebben, maar het moet ook zijn aanwezigheid onder de mensen doen gevoelen. Aan de andere kant moet Rusland veel dingen uit India importeren die veel goedkoper zijn om in te voeren. Zelfs Amerika importeert nu medicijnen uit India omdat India de beste kwaliteit medicijnen produceert, de goedkoopste ter wereld. Je kunt altijd verse groenten, vlees en een heleboel voedingsmiddelen importeren.
Het tweede deel is cultuur. Beide landen zijn zeer sterk en diep gewortelde culturele beschavingen, maar wat belangrijk is, is dat beide zo weinig weten over de ander. Weet u wat mij schokt is dat het soort literatuur en klassieke schilderijen dat Rusland heeft voortgebracht onbekend zijn in India. De bekendste schrijvers, Leo Tolstoj en Maxim Gorki, zijn al bekend, maar er zijn nog honderden anderen met een ongelooflijke literatuur die in India bekend zou moeten zijn. Ballet is slechts bekend bij een paar eliteklassen, maar zou meer bekendheid moeten krijgen in India. Op dezelfde manier heeft de Indiase beschaving veel te delen.
Cultuur is geen routinekwestie. Het vereist een veel dieper begrip en een veel sympathieker en delicatere behandeling. Mijn gevoel is dat er veel meer interactie moet komen, van mens tot mens en van universiteit tot universiteit, wat veel mensen zal helpen.
– Kunt u iets zeggen over uw werk met de HSE en uw plannen voor de toekomst?
– Ik ben hier gekomen als professor, niet als directeur of vertegenwoordiger van een instelling, maar persoonlijk vind ik dat er een institutionele regeling moet komen waarbij we onze eigen middelen kunnen bijeenbrengen. Op grondniveau moet er een soort uitwisselingsprogramma komen van hooggeplaatste faculteitsleden voor een paar weken, dan junior faculteitsleden voor drie maanden of zes maanden, en studenten voor een paar jaar. Dat is wat ik in gedachten heb.