Chociaż istnieją dowody osadników wzdłuż rzeki Nil datowane na prawie 120 000 lat temu, historia starożytnego Egiptu jest ogólnie podzielona na trzy główne okresy stabilności: Starego Królestwa, Średniego Królestwa i Nowego Królestwa. Zostały one rozdzielone przez pośrednich okresów niestabilności politycznej, a następnie Late Period.
Starego Królestwa, począwszy od 3 tysiąclecia pne jest uważany za pierwszy wielki okres Egiptu dobrobytu i stabilności politycznej. Faraonowie Starego Państwa, wspomagane przez system skutecznych administratorów, zlecił szereg dużych projektów nawadniania, które doprowadziły do nadwyżek w żywności i handlu. Stworzyli również biurokrację odpowiedzialną za zbieranie podatków i zarządzanie wyrafinowanym systemem sprawiedliwości, a także zamówili szereg piramid i innych dużych projektów budowlanych. Stare Państwo zakończyło się ok. 2200 r. p.n.e. po serii susz i konfliktów politycznych, które doprowadziły do upadku egipskiego rządu.
Po prawie dwóch wiekach stagnacji politycznej i niestabilności gospodarczej, znanych jako Pierwszy Okres Pośredni, Środkowe Państwo Egiptu wyznacza kolejny okres wielkiego dobrobytu. Począwszy od około 2030 pne, faraonów z jedenastej dynastii, po serii udanych kampanii wojskowych w celu zabezpieczenia ich władzy, promowane projekty nawadniania wokół Nilu, które stworzyły wielki dobrobyt gospodarczy. Wraz z tym dobrobytem i większe rozproszenie bogactwa, wysokiej rangi Egipcjanie poza najbliższej rodziny faraona zażądał dostępu do życia pozagrobowego. W rezultacie, liczba egipskich szlachciców i kapłanów zostały zmumifikowane i entombed w okresie. Middle Kingdom zakończył się około 1650 pne po serii niewystarczających upraw osłabił moc faraona.
Drugi Okres Pośredni, oznaczony przez serię słabych i zagranicznych władców, a następnie Egiptu Nowe Królestwo. Nowe faraonów Królestwo zapoczątkował okres dobrobytu poprzez promowanie dyplomatycznych sojuszy z sąsiadami. Nowe Królestwo zakończyło się po serii porażek wojskowych i niepokojów wewnętrznych, które osłabiły władzę faraona, który został zastąpiony przez rosnącą siłę kapłaństwa.
Trzeciego Okresu Pośredniego był inny okres charakteryzujący zagranicznych władców, wojen i walk politycznych. Po nim nastąpił Późny Okres, kiedy Egipt służył jako wasal do kilku różnych zagranicznych władców.
Zastosowane z
DMA niepublikowanych materiałów.
.