Alai

Jak długo to trwa, aby całkowicie zniszczyć życie? Dla Katie Dallum odpowiedź brzmiała: siedem minut. Wystarczyło siedem minut, by przegrać walkę bokserską, by doznać obrażeń mózgu nie do naprawienia i stracić wszystko o życiu, które kiedyś prowadziła. Dallum nie była niczyim dzieckiem za milion dolarów. Ale jej historia jest uderzająco podobna do filmu, który zdobył nagrodę za najlepszy obraz na tegorocznym rozdaniu Oscarów. Epopeja Clinta Eastwooda nie odzwierciedla dokładnie jej życia, a zakończenia są zupełnie inne. Ale pod pewnymi względami prawdziwa historia jest jeszcze lepsza i bardziej inspirująca niż najlepsze, co Hollywood miało do zaoferowania.

Katie Dallam: „Gdybym straciła tę stronę mózgu, z której pochodzą wszystkie moje dzieła sztuki, nie wiem, czy nadal bym tu była. Bo wiesz, to jest ta strona mnie, która sprawia, że moje życie jest warte życia.”

Przerażające obrazy w sztuce Katie Dallam pochodzą z czasu i miejsca, które ledwo pamięta, tragedii, która miała miejsce na innego rodzaju płótnie 9 lat temu.

Katie Dallam: „Po prostu zaczęły wychodzić wszystkie mroczne obrazy i ludzie mogą je nazywać potworami lub czymkolwiek innym. Ale dla mnie to było po prostu to, co czułam w środku.”

Stone Phillips: „Więc, jest część ciebie krzycząca, aby być wolną od tego, z czym się zmagałaś?”

Katie Dallam: „Tak, po prostu krzyczy, aby się uwolnić, a jednocześnie czuje wpływ kontuzji, jak sądzę.”

W 1996 roku, Katie Dallam stała się pierwszą kobietą zawodową bokserką poważnie ranną w ringu. To, co stało się z nią tamtej nocy, nie tylko zainspiruje jej sztukę, ale uważa się, że było podstawą krótkiej historii, która stała się hitem kinowym, nagrodzonego Oscarem filmu „Million Dollar Baby”.”

Tak jak bokserka w filmie, grana przez Hilary Swank, Katie pochodzi z Missouri i przyszła do słodkiej nauki późno w życiu. Weteranka sił powietrznych i alkoholiczka, jej prawdziwym zawodem było doradzanie uzależnionym. Ale po obejrzeniu tej transmitowanej przez telewizję walki, która wylądowała na okładce „Sports Illustrated”, Katie była zaintrygowana.

Katie Dallam: „Po prostu pomyślałam, że to coś w rodzaju, wiesz, zarabiam kilkaset dolarów i-„

Phillips: „I było w tym coś ekscytującego.”

Katie Dallam: „Tak, a ja po prostu dobrze się bawiłam.”

Więc w wieku 37 lat, Katie zaczęła szukać trenera. Ale ten, którego znalazła, w niczym nie przypominał wersji filmowej.

Postać Clinta Eastwooda była ostrożna aż do przesady w stosunku do swoich wojowników. Trener Katie, który od tego czasu nie żyje, powiedział jej, że jest gotowa na zawodowstwo po zaledwie sześciu weekendach pracy. A ona ufała jego osądowi.

Phillips: „On był profesjonalnym trenerem.”

Katie Dallam: „Tak.”

Phillips: „I powiedział, mam dla ciebie walkę?”

Katie Dallam: „Racja, tak. Powiedział, że z łatwością ją wygram.”

Znaleziona przez niego zawodniczka, Sumya Anani, była 13 lat młodsza od Katie i była groźną wojowniczką. Obecnie jest panującą mistrzynią świata w trzech kategoriach wagowych. Jest zawodniczką, która ma problemy ze zdobywaniem walk.

Phillips: „Jak opisałabyś swój styl boksowania?”

Sumya Anani: „Fighter, bokser, puncher. Naprawdę czuję, że mogę robić je wszystkie naprawdę dobrze.”

Phillips: „Jak myślisz, dlaczego nikt nie chce z tobą walczyć?”

Sumya Anani: „Myślę, że nie ma nikogo, kto mógłby mnie pokonać i oni o tym wiedzą.”

W 1996 roku Anani również była względną nowicjuszką, ale jej gwiazda była wyraźnie na fali wznoszącej. Była niepokonana, 3-0, przystępując do walki z Katie. Miejscem walki była sala związków zawodowych strażaków w St. Joseph, Mo.

Stephanie Dallam: „Nic wymyślnego. Ustawili w niej ring bokserski. Wokół były krzesła i stoły”.

Starsza siostra Katie, Stephanie, nie będąca fanką boksu, poszła z nią tej nocy. Znajdująca się tam ekipa fotograficzna uchwyciła wydarzenia na taśmie.

Phillips: „Jak wyglądała scena, gdy tam dotarłaś?”

Stephanie Dallam: „Atmosfera była bardziej jak w tawernie przed walką. Zatrzymali wszystko na 30 minut, żeby wcisnąć piwo. Kobiety walczyły, napijmy się.”

Phillips: „I kiedy zadzwonił dzwonek, walka się zaczęła. Co widziałaś?”

Stephanie Dallam: „Jak tylko zadzwonił dzwonek, Sumya przybiegła, rzucając się na Katie. Jej ramiona już szły w ten sposób. To było jak wiatrak lecący na nią.”

Katie Dallam: „To wyglądało jak jakiś rodzaj – nie wiem – maszyny zbliżającej się do mnie.”

Walka była zaplanowana na cztery rundy, po dwie minuty każda. W ciągu kilku sekund, Katie zaczęła przyjmować serię ciosów w głowę.

Stephanie Dallam: „Tłumowi się to podobało. I krzyczeli takie rzeczy jak, 'Skop jej tyłek! Zabij ją! I wiesz, w tym momencie, czułam się fizycznie chora.”

Phillips: „To jest twoja siostra.”

Stephanie Dallam: „To jest moja siostra. I chciałam tylko, żeby to się skończyło.”

Katie Dallam: „Po prostu mam tę wizję, że dostaję cios i wszystko staje się puste.”

Mimo wszystkich ciosów, które Katie przyjmowała, sędzia powiedział Dateline, że nie widział powodu, aby zakończyć walkę we wczesnych rundach. A Dan Smith, lekarz ringowy tej nocy, mówi, że nic co widział nie skłoniło go do myślenia, że Katie ma kłopoty – a oglądanie walki ponownie z nami, jak mówi, tylko potwierdziło jego opinię.

Phillips: „Jakieś poczucie, że powinna być zatrzymana wcześniej, jak na to patrzysz? Mam na myśli wiele strzałów, wiele ciosów w głowę.”

Dr Dan Smith: „Jasne. Ani razu nie upadła. Nigdy nie upadła na ziemię. Trzymała rękawice w górze. Broniła się. Niestety, z perspektywy czasu łatwo jest powiedzieć, tak, byłoby wspaniale przerwać walkę. Ale w którym momencie? Katie wciąż boksowała do końca. Ale kiedy bokser nie upada, kiedy bokser kontynuuje zamachnięcie się na przeciwnika, skąd wiesz?”

W połowie czwartej i ostatniej rundy, po tym jak Katie przyjęła 100 ciosów w głowę, sędzia w końcu wkroczył do akcji. Walka była skończona – ale prawdziwa bitwa miała się dopiero zacząć. Stephanie pospieszyła siostrze na pomoc.

Stephanie Dallam: „Katie wygląda dla mnie chwiejnie, idę na bok ringu i spotykam ją jak schodzi z tych schodów. A ona nie patrzy na mnie… Idzie o własnych siłach. Ale ona idzie jak lunatyk, wiesz. Wydaje się, że nawet mnie nie widzi. Mówię: „Katie, Katie” i dotykam jej, a jej ręka jest blada, zimna i lepka. I myślę sobie, wiesz, ona jest w szoku. Nie chce na mnie reagować. A potem usłyszałem, że skarżyła się na ból głowy. A potem zwymiotowała i zemdlała w przebieralni, i gdyby nikogo tam nie było, umarłaby sama w tej przebieralni.”

Jako pielęgniarka intensywnej opieki pediatrycznej, Stephanie natychmiast rozpoznała powagę sytuacji. Zanim Katie została przywieziona do lokalnego szpitala, była już w śpiączce, jej mózg był ściśnięty przez masywne krwawienie w głowie. Neurochirurg popędził ją na salę operacyjną.

Stephanie Dallam: „Był ze mną bardzo szczery. Trudno mu było pogodzić obrażenia, które widział, z walką bokserską. Ponieważ główna żyła w jej mózgu została zdziesiątkowana. Nie mógł jej zszyć z powrotem.”

Lekarz nie miał nadziei, gdy wyszedł z trzygodzinnej operacji mózgu w trybie nagłym.

Stephanie Dallam: „On daje mi znać bez dwóch zdań, że jej mózg nie może tego przetrwać. Daje mi znać, że ludzie nie przeżywają tego typu urazów.”

Stephanie Dallam: „I spędziłam te trzy godziny w kaplicy. I naprawdę nie wiedziałam, o co się modlić, bo widziałam już wystarczająco dużo, że nie można się modlić, proszę, pozwól jej żyć. Bo nie wiesz, o co prosisz. Wiesz, że możesz nie uzyskać takiej jakości życia, która byłaby dla niej znacząca. A Katie nie była osobą, która chciałaby leżeć w śpiączce w domu opieki do końca życia, czy coś takiego. Więc po prostu powiedziałem, wiesz, cokolwiek jest najlepsze dla Katie, niech tak się stanie.”

Phillips: „To była twoja modlitwa?”

Stephanie Dallam: „To była moja modlitwa.”

Jak bokser w „Million Dollar Baby”, Katie przeżyła. I w następnych dniach, ona również stanęła przed ostatecznym pytaniem, czy jej życie jest warte życia. Wybór Katie byłby inny, ale jej historia o duchu, który kierował jej decyzją jest tak samo dramatyczna jak film, który poruszył miliony do łez.

Nikt nigdy nie będzie wiedział, który cios wyrządził szkodę Katie Dallam. Niektórzy, w tym jej przeciwnik tej nocy, zasugerowali, że Katie mogła zostać zraniona zanim jeszcze weszła na ring, ponieważ ona i jej trener mieli wypadek samochodowy poprzedniej nocy.

Według raportu policji, trener został opatrzony z powodu rozcięcia na głowie, ale nie ma wzmianki o tym, że Katie została zraniona i powiedziała nam, że nie była.

Na ringu, przyjęła ponad 100 ciosów w głowę i teraz leżała w szpitalnym łóżku w Missouri, wisząc między życiem a śmiercią.

Stephanie Dallam: „Byłam po prostu zadowolona, że udało mi się ją zobaczyć, wiesz, jeszcze jeden raz. Miałam ze sobą aparat, więc zrobiłam zdjęcie, bo nie sądziłam, że ktokolwiek jeszcze ją zobaczy, dopóki nie znajdzie się w trumnie. I powiedziałem jej, że rozumiem, jeśli będzie musiała odejść. Powiedziałem jej: „Zrób to, co musisz zrobić. Ja będę z tym żył.”

Phillips: „Jeśli chodzi o jej wolę życia?”

Stephanie Dallam: „Jej przetrwanie. Nie mogłam prosić jej, by żyła ze względu na mnie czy kogokolwiek innego. To musiało być dla niej samej. Jeśli miała żyć, musiało to być dla niej samej.”

Podczas gdy jej rodzina zastanawiała się, czy przeżyje, Katie mówi, że jej jedynym wspomnieniem z tego czasu jest potężna wizja. Jej matka, która zmarła lata wcześniej na raka piersi, ukazała się Katie.

Katie Dallam: „Siedzieliśmy gdzieś i nie chcę mówić, że w chmurach, ale to było gdzieś wysoko. Nie wiem. Jakaś góra czy coś. I mówię jej, wiesz, że przyjeżdżam, żeby z nią być, że chcę z nią teraz mieszkać. A ona powiedziała: „Nie możesz”. I jestem na nią bardzo zły. I pamiętam, jak odwróciłem głowę od niej i poczułem, że jak ona może mówić, że nie mogę? Wiesz, jak to jest wszystko, co chciałem zrobić w tym momencie.”

Phillips: „I jak to się skończyło?”

Katie Dallam: „Cóż, powiedziała mi, że to nie był jeszcze mój czas. To znaczy, nie wiem czy to był sen czy co to było, wiesz? Ale to było tak, że muszę… musisz tam wrócić, wiesz? I naprawdę nie chciałam, ale tak powiedziała, więc to właśnie zrobiłam.”

Wkrótce po tej wizji, wbrew medycznym przeciwnościom, Katie wybudziła się ze śpiączki.

Katie Dallam: „Pamiętam, że mój tata stał tam, a ja mówiłam, gdzie jest mama? A oni mówili: 'No wiesz, ona nie żyje’. A ja wtedy powiedziałam, że nie. Właśnie z nią rozmawiałem. Gdzie ona jest?”

Phillips: „To było takie prawdziwe.”

Katie Dallam: „O tak. Tak. Tak. W rzeczywistości było to dla mnie bardziej realne niż, no wiesz, obudzenie się tam.”

As relieved as her family was to see Katie conscious, it was immediately apparent that she was seriously impaired. Uraz zniszczył część jej mózgu.

Stephanie Dallam: „Nie wiedziała, kim jest. Nie pamiętała niczego.”

Powoli Katie musiała nauczyć się na nowo chodzić, jeść i mówić. Mimo to, mimo znacznych postępów, jakie poczyniła, wiedziała, że nigdy nie będzie tą osobą, którą była kiedyś. Co najgorsze, Katie obwiniała się za wszystko, co się stało, za swoją decyzję o boksie, za swoje obrażenia, nawet za mgłę umysłową, w której teraz żyła.

To wszystko doprowadziło ją do tego samego rozdroża, na którym znalazł się sparaliżowany bokser w „Million Dollar Baby”.

Phillips: „Czy myślisz, że poważnie myślałaś o odebraniu sobie życia?”

Katie Dallam: „Wiesz, że nie wiem. Ale moje ciało było w strasznym bólu. Miałam te okropne, okropne bóle głowy. Wszystko, i moja siostra mogła ci powiedzieć, to znaczy, że musiała mnie umieścić na odwyku za wszystko.”

Chociaż Katie tego nie pamięta, Stephanie mówi, że jej siostra faktycznie miała plan, aby odebrać sobie życie. Został on

udaremniony, ponieważ uraz mózgu Katie sprawił, że nie była w stanie kłamać. Wyjawiła więc swój plan pracownikowi socjalnemu.

Stephanie Dallam: „A Katie na to, o tak. Planuję się zabić, tak. I powiedziała, jak zamierzała to zrobić. „

Phillips: „Co to było?”

Stephanie Dallam: „Oh, zamierzała ją wziąć– miała ją na lekach. I nawet nie wiedziała, jakie są jej leki. Ale wiedziała, że jeśli weźmie ich dużo, to może ją to wykończyć.”

Ale dzięki wsparciu rodziny, Katie poradziła sobie ze swoją rozpaczą. Zaczęła dostosowywać się do życia z niepełnosprawnością. Prawie dziewięć lat później, nadal ma problemy z równowagą, koncentracją i mową. Nawet najprostsze słowa mogą jej umknąć.

Ale Katie ma teraz jasność co do swoich powodów do życia. Nigdy nie zapomniała słów swojej matki w wizji, która pojawiła się w szpitalu, że to nie jest jej czas na śmierć. I jest jeszcze coś — być może bardziej niż cokolwiek innego, Katie żyje teraz dla swojej sztuki.

Katie Dallam: „Ze sztuką, myślę, że to jedyne miejsce, w którym czuję się prawdziwa, to chyba słowo, którego szukam. Czuję się sobą, kiedy wykonuję swoją pracę artystyczną. W każdym innym otoczeniu czuję się tak jakby nie tutaj, tak jakby. Jeśli to ma jakiś sens.”

Ale jest jeszcze jeden element do powrotu Katie. Wspomnienia z tamtej strasznej nocy pozostały schowane na kartkach zakurzonego albumu — aż do początku tego roku, kiedy wraz z siostrą spędziły noc w kinie.

Katie mówi, że obejrzenie „Million Dollar Baby” było jak prezent. Choć jej własna historia różniła się pod wieloma względami, zobaczenie tragedii na ringu i uświadomienie sobie, że to nie była wina zawodnika, pomogło Katie rzucić ręcznik na obwinianie siebie.

Katie Dallam: „Kiedy czuję się tak, jakbym nie mógł funkcjonować, wiesz, biję siebie, w zasadzie. I myślę, że jestem naprawdę głupia albo coś w tym stylu. Kiedy zobaczyłam ten film, poczułam, że to mi się przytrafiło i walczyłam o to, żeby przeżyć i przejść przez to. I tak to sprawiło, że poczułam, że hej, nie jestem taką porażką, wiesz?”

Stephanie Dallam: „I to jakby uwolniło ją od poczucia winy, które nosiła.”

Phillips: „Samoobwinianie się?”

Stephanie Dallam: „Samoobwinianie się. Tak. I myślenie, że powinna była umrzeć, wiesz. I że po raz pierwszy to zniesiono. I jest bardziej żywa dzięki temu.”

Phillips: „You’ve come back.”

Katie Dallam: „Tak. Tak, to jest to co słyszałam.”

Katie Dallam powie wam, że wsparcie jej siostry, wizja jej matki i film, który uderzył blisko domu sprawiły, że jej życie i jej sztuka nabrały nowego, ostrzejszego wyrazu. Jej demony wciąż tam są, ale ich krzyki zostały uciszone.

Phillips: „Czy życie wydaje się teraz warte przeżycia?”

Katie Dallam: „Tak. Tak, czuję, że może mam coś do powiedzenia, wiesz. Coś do zaoferowania.”

Phillips: „Historię do opowiedzenia?”

Katie Dallam: „Tak. Historię do opowiedzenia. Że wiesz, że możesz wziąć jakieś straszne doświadczenie i może uda ci się je odwrócić.”

Phillips: „Wyczuwam, że wciąż jest w tobie wojownik.”

Katie Dallam: „Tak właśnie mówią.”

Kiedy Katie Dallum zgodziła się usiąść i opowiedzieć swoją historię, miała jedną prośbę: Żebyśmy wyrazili jej wdzięczność Clintowi Eastwoodowi. Tak też zrobiliśmy, w tym tygodniu. Również Sumya Anani, druga zawodniczka walcząca na ringu tamtej nocy, zadedykowała swoją karierę Katie. Powiedziała nam, że jeśli kiedykolwiek dostanie szansę na milion dolarów, lub choćby ułamek tej kwoty, przekaże swoje wygrane Katie.