Węgiel organiczny w glebie, główny składnik materii organicznej gleby, jest niezwykle ważny we wszystkich procesach glebowych. Materia organiczna w glebie pochodzi zasadniczo z resztek roślinnych i zwierzęcych, jest syntetyzowana przez mikroby i rozkładana pod wpływem temperatury, wilgotności i warunków otoczenia gleby. Roczne tempo utraty materii organicznej może być bardzo różne, w zależności od sposobu uprawy, rodzaju pokrywy roślinnej, stanu odwodnienia gleby i warunków pogodowych. Istnieją dwie grupy czynników, które wpływają na zawartość materii organicznej: czynniki naturalne (klimat, materiał macierzysty gleby, pokrycie terenu i/lub roślinność i topografia) oraz czynniki spowodowane przez człowieka (użytkowanie gruntów, zarządzanie i degradacja).
Węgiel organiczny w glebie (SOC) jest największym zasobem węgla (C) w większości ekosystemów lądowych (Lal, 2008a), zawierającym około 2344 Gt organicznego C na całym świecie (Stockmann i in., 2013). Ponadto, gleba jest uznawana za drugą co do wielkości pulę C po oceanach i jeden z najważniejszych składników biosfery, dostarczający głównych usług ekosystemowych i funkcji (Ogle & Paustian, 2005). Ramy polityczne wpływające na użytkowanie ziemi i zmiany w użytkowaniu ziemi mogą wywołać dramatyczne zmiany w poziomach SOC. W skali globalnej wytyczne dotyczące ilościowego określania zmian emisji gazów cieplarnianych z gleb rolnych, zmiany użytkowania gruntów i kategorii leśnictwa zostały przyjęte w ramach działań w zakresie użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa (LULUCF), wymienionych w art. 3.3 i 3.4 Protokołu z Kioto (ONZ, 1997). Zgodnie z decyzją LULUCF 529/2013 rozliczanie gospodarki gruntami uprawnymi i pastwiskami stało się obowiązkowe dla państw członkowskich UE.
Europejskie Centrum Danych o Glebie udostępnia dane i informacje na temat węgla organicznego w glebie zarówno w skali europejskiej, jak i globalnej.
.