Wzrost popularności funkcjonalizmu i strukturalizmu we wczesnych latach 1900 wywołał rewolucję w psychologii. Stworzyło to wiele oryginalnych podgrup psychologii, takich jak psychologia Gestalt, behawioryzm i psychoanaliza. Behawioryzm jest nadal szeroko stosowany dzisiaj, aczkolwiek bardzo różni się od wczesnego behawioryzmu. W przeciwieństwie do funkcjonalizmu i strukturalizmu, behawioryzm nie przyglądał się umysłowi. Behawioryzm bada tylko obserwowalne, mierzalne zachowania. Jeden z pierwszych eksperymentów, który badał zachowanie zwierząt, został przeprowadzony przez rosyjskiego fizjologa, Iwana Pawłowa, na początku 1900 roku.
Pawłow badał wpływ bodźców zewnętrznych na procesy zachodzące w organizmie. Jego najbardziej znany eksperyment dotyczył odruchu ślinienia się u psów. Odruch ślinienia jest mimowolny, naturalny proces ciała, który występuje, gdy jedzenie jest w ustach kogoś lub czegoś. W swoim eksperymencie próbował wywołać u psów odruch ślinienia się, gdy nie miały one jedzenia w ustach. Aby to osiągnąć, włączał metronom, a następnie dawał badanym psom jedzenie. Naturalnie, ponieważ jedzenie znajdowało się w ich ustach, śliniły się. Jednak po pewnym czasie, kiedy włączał metronom, psy śliniły się, mimo że nie jadły i nie było przed nimi jedzenia. To jest przykład warunkowania.
Mam bardzo podobne doświadczenie z psami i warunkowaniem. Moja dziewczyna ma psa, który jest nieco niesforny. Uwielbia szczekać i nie słucha dobrze. Aby spróbować ją uspokoić, zacząłem uczyć ją różnych sztuczek, używając różnych ruchów ręką. Począwszy od bycia cicho, poprzez siadanie, aż po kładzenie się. Na przykład, żeby usiadła, wyciągam rękę, jakbym mówiła komuś, żeby się zatrzymał, i składam ją. Następnie, aby się położyła, zaciskam dłoń w pięść. Aby wzmocnić ideę, że będzie musiała pozostać w tych pozycjach, daję jej psi smakołyk. Po kilku tygodniach robiła to, co jej zasygnalizowałem bez smakołyków, ale nadal ich oczekiwała. Po kilku miesiącach, na komendę, potrafiła wykonać każdy sygnał, który jej pokazałem. Pawłow i ja nie stosowaliśmy tej samej metody i nie kontrolowaliśmy tych samych odruchów, jednak obaj warunkowaliśmy psy, aby robiły coś mimowolnie. Pawłow stosował warunkowanie klasyczne, używając dźwięku metronomu w tle do stymulowania reakcji. Ja użyłem warunkowania operacyjnego, aby wywołać odpowiedź. Dobre zachowanie było nagradzane, a złe karane.