Learn About Self-Harm
Zelfbeschadigend gedrag is het opzettelijk vernietigen van iemands lichaam. Dit type gedrag is normaal gesproken geen poging tot zelfmoord, maar eerder een ongezonde manier voor sommige mensen om met emotionele pijn, frustratie en woede om te gaan. Hoewel zelfverwonding direct na de daad een gevoel van vrede en welzijn kan geven, wordt dit meestal gevolgd door een intens schuldgevoel en schaamte. Bovendien komen de pijnlijke emoties die de aanleiding vormden voor de zelfverwonding snel weer terug. Omdat zelfverwonding over het algemeen wordt beschouwd als een impulsieve daad, kan van streek raken of het ervaren van een sterke emotie het gedrag triggeren. Hoewel veel mensen slechts een paar keer zelfverwonding plegen voordat ze ermee stoppen, kunnen anderen merken dat het gedrag een uniek doel dient en dat het een langdurig, repeterend gedrag wordt. Ook al zijn deze gedragingen niet bedoeld als een suïcidale daad, zelfverwonding kan leiden tot ernstige, zelfs fatale gevolgen.
Meestal richten mensen die aan zelfverwonding doen zich op de armen, benen en voorkant van het torso, omdat deze plaatsen gemakkelijk te bereiken zijn en kunnen worden verborgen onder kleding. Mensen die zichzelf verwonden, kunnen een of meer manieren gebruiken om zichzelf te verwonden. Er zijn een aantal manieren waarop mensen aan zelfverwonding doen, waaronder:
- Snijden
- Zichzelf verbranden
- Woorden of symbolen in de huid kerven
- Botten breken
- Zichzelf slaan of stoten
- Zichzelf bijten
- Haar uittrekken
- Pikken in en opzettelijk storen van genezende wonden
- Het doorboren van de huid met scherpe voorwerpen (niet als onderdeel van een piercing)
Wanneer zelfbeschadigendzelfbeschadigend gedrag is een ongezonde manier om met intense emoties om te gaan, met de juiste soorten therapie en zelfzorg, zijn degenen die zichzelf verwonden in staat om van dit gedrag te herstellen en een normaal, productief, en zelfverwonding vrij leven te leiden.